Vissen deel 1

Nonke David spronkelde zowaar een dertigtal mensen samen om een keer te gaan vissen. Sommigen hadden de mooiste viskorven mee en het lekkerste aas, anderen dienden hun gerief nog te huren en lieten zich coachen door de professionals. Doch de vissen leken geen onderscheid te willen maken die zaterdagnamiddag op de bergeind. De hongerige vissen zochten de frêle lichaampjes van de wormpjes op en slikten hen nietsvermoedend naar binnen. Op dat moment waarschuwde de dobber de attente vissers door onder water te duiken opdat je moest handelen. "De moos aanreigen!", werd bij de eerste mislukte poging als advies meegegeven. Zo gehoord, zo gedaan, werd de tweede keer 'aangereigd'. Doel was dat de haak met weerhaak zich zou vastzetten in het 'vlees' van de vis, dus niet per sé in de lip van de vis zoals sommige beweerden. Het visnet werd door een collega-visser ter hulpe gebracht om de vis uit zijn habitat weg te rukken. De vishaak werd allesomziend uit de lange bek van de vis gahaald zodat hij er wat groggy van werd. Dit tafereel begon zich in sneltempo te herhalen tot vermaak van menig één. Echter na een tijdje leek het vet van de soep en werden de wachttijden langer en langer waarbij toch enkelen zich meer met het randgebeuren ging bezig houden, zoals met de kinderen spelen, wat vlees op de barbecue leggen of gezellig een biertje nuttigen. Een gezellig dagje zowaar en zeker voor herhaling vatbaar..